De bijbelvertaling NBG 1951 placht men tot de komst van de Nieuwe Bijbelvertaling uit 2004 ook wel de Nieuwe Vertaling van de Bijbel te noemen. Deze vertaling werd in opdracht van het Nederlands Bijbelgenootschap gemaakt en kwam in 1951 gereed. De vertaling, vernoemd naar haar opdrachtgever, was bedoeld als vervanging van de zogenoemde Statenvertaling.

Aanleidingen tot deze nieuwe vertaling waren:

• het Nederlands van de tot dan gebruikte Statenvertaling werd als verouderd ervaren;
• er was meer kennis gekomen van het Hebreeuws en de archeologie van het oude Israël;
• er waren nieuwere, meer, en andere handschriften beschikbaar dan in de tijd van de totstandkoming van de Statenbijbel. De Statenbijbel was gebaseerd op de zogenoemde 'textus receptus';
• op sommige plaatsen werd de vertaling in de Statenbijbel als onjuist gezien.

De vertalers waren: A. van Veldhuizen, C.H. van Rhijn, F.W. Grosheide, F.P.L. van Lingen, J.W. Pont en J. de Zwaan. Daarnaast waren er ook verschillende revisoren werkzaam.